Obraz był opisywany jako pierwsze dzieło artystki prezentowane polskiej publiczności, według Henryka Piątkowskiego. Pomimo iż nie został dobrze przyjęty przez krytyków, było to dzieło bardzo innowacyjne w owym czasie cechujące się subtelnymi, neutralnymi kolorami i wyjątkową kompozycją. Kompozycja wyraźnie nawiązuje do Aranżacji szarości i czerni nr 1 Whistlera. Boznańska zapoznała się z jego sztuką w czasie studiów w Monachium. Artystka użyła rożnych tonów zaledwie kilku kolorów. Poza i subtelne rezerwa modelki nawiązuje do stylu Velázqueza. Boznańska zastosowała również tę samą technikę plam czystego koloru tworzących zadziwiająco realistyczny efekt. Obszerne krynoliny infantek Velázqueza zastąpione zostały parasolem. Dziewczyna zebrała kwiaty w deszczowy dzień wiosenny. Artystka, która specjalizowała się w technice portretowej, w pełni wykorzystuje swoje umiejętności artystyczne i analityczne w omawianym portrecie. Podobnie jak Velázquez była zbyt szczera by schlebiać. Blade oblicze modelki i niezbyt atrakcyjna twarzy przyczyniają się do tego efektu. Kładzie szczególny nacisk na sylwetkę podkreśloną ciasnym gorsetem. Harmonijna i wyrafinowana paleta jest dowodem umiejętności Boznańskiej jako kolorystki. Obraz przedstawiający młodą kobietę z parasolem został zaprezentowany w warszawskim Salonie Krywulta w 1889 roku. Wkrótce tytuł Ze spaceru został nadany przez publiczność. Obraz nabyty został w 1920 roku przez Muzeum Narodowe w Krakowie z kolekcji Feliksa Jasieńskiego. olej na płótnie, 1889, 161,5 x 100 cm, numer inwentarzowy MNK II-b-884, obecnie nie eksponowany, Muzeum Narodowe w Krakowie (MNK)
Comments are closed.
|
O bloguArtinpl jest indywidualnym projektem edukacyjnym szerzącym wiedzę o dziełach sztuki obecnie i dawniej w Polsce. |