Obraz odzwierciedla wrażenia z podróży do Włoch i do Afryki Północnej, która miała miejsce w latach trzydziestych XX wieku. Spotkanie to efekt oczarowania artysty rdzennymi mieszkańcami Afryki. Ich gładka, błyszcząca skóra kontrastuje z szorstkimi ścianami domów, nadając im realizmu. Cybis ze współczuciem wyszczególnia linie ich twarzy i zaznacza blizny na twarzy dziewczyny.
Cała scena jest prawdopodobnie aluzją do historii „Spotkania przy Złotej Bramie”, przedstawieniem rodziców Panny Marii, Joachima i Anny radujących się po długim okresie rozłąki. Idąc za tą interpretacją, odnajdujemy nawiązanie do jednej z najsłynniejszych ilustracji owej sceny autorstwa Giotto di Bondone (powstałej w latach 1304-1306), uderzająco podobnej pod względem palety barw i techniki przedstawiania trójwymiarowego świata. Scena jest wyraźnie podzielona na sferę kobiety i mężczyzny podkreśloną wybranymi kolorami. Kobieta o typowych rysach kobiety Fulani ubrana jest na różowo, natomiast mężczyzna w stożkowym kapeluszu pasterskim jest mniej widoczny z lewej strony i ukazany z profilu. Oprócz oczywistych inspiracji średniowiecznym włoskim malarstwem freskowym, możemy znaleźć odniesienia do tradycyjnej sztuki afrykańskiej. W płaskorzeźbie dodatkowo podkreślona została męska czapka w formie „Góry świata”, jednej z głównych cech obrazu. Czerwony odcisk dłoni po lewej stronie, podobnie jak prehistoryczne przywieszki w kolorze ochry, jest przedpiśmiennym symbolem obecności człowieka i oznaczeniem terytorium. Czerwień, pierwotny kolor emocji i przyciągania, symbolizuje obrzędy przejścia, takie jak dojrzewanie lub małżeństwo. Kobieta ma wyraźne blizny na twarzy, na nosie, policzkach i czole. Domy z błota i łukowe przejście w tle są typowe dla północno - zachodniej Afryki. Artysta, na którego twórczość w dużym stopniu wpłynęła sztuka niemieckiego Nowego Obiektywizmu, wprowadził w tej kompozycji efekty fakturalne imitujące jakość przedstawionego materiału, jak złocenie i wypolerowana powierzchnia nieba o zachodzie słońca, kolejne nawiązanie do malarstwa gotyckiego, elementy reliefowe, klejone skrawki tkanin oraz mieszanka piasku i tynku jako rama okienna.
kolaż na dykcie, 1931, 58,5 × 73,2 cm, numer inwentarzowy MPW 1389, eksponowany w Galerii Sztuki XX wieku, Muzeum Narodowe w Warszawie (MNW)
Comments are closed.
|
O bloguArtinpl jest indywidualnym projektem edukacyjnym szerzącym wiedzę o dziełach sztuki obecnie i dawniej w Polsce. |